Over ons
‘T Eilandje heeft als taak om een antwoord te bieden op de noden van daklozen en om hen te begeleiden door eerstelijnsdiensten, opvang en tijdelijk onderdak te bieden, door huisvesting te creëren en te zoeken, en door de mensen die pas in een eigen woning zitten, thuis verder te begeleiden.
Onze doelstelling is bereikt wanneer de begeleide mensen opnieuw een zekere zelfstandigheid en waardige leefomstandigheden hebben. ‘T Eilandje wil sociale rechtvaardigheid bevorderen en beoogt de ontwikkeling van een solidaire maatschappij die wordt gedreven door de inzet van al haar burgers.
Dit is een langetermijnvisie om mensen definitief uit de dakloosheid te halen en om een maatschappelijke samenhang te bereiken waarin niemand achtergelaten wordt.
‘T Eten van ‘t Eilandje draait rond twee assen:
– enerzijds een (pre)opleidingsprogramma voor horeca-beroepen voor mensen die dakloos zijn geweest en/of in een zeer kwetsbare situatie leven;
– anderzijds een economische activiteit, met de productie en verhandeling (verkoop en levering) van voedingswaren die zijn verwerkt door de mensen die een (pre)opleiding hebben gevolgd.
Verhalen
Op mijn 24 was ik alleenstaande moeder van een zoon van twee. Nadat hij geboren was, was het moeilijk om een job te vinden. Ik heb een horeca-diploma, maar in die sector is het vaak avondwerk en dat is als alleenstaande moeder behoorlijk moeilijk. Uiteindelijk heb ik aangeklopt bij het OCMW. Toen men me heeft aangeboden om bij ‘t Eilandje te werken, wist ik niet dat het een sociaal restaurant was, maar het idee om een deeltje te zijn van een project dat andere helpt, sprak me aan. ‘T Eten van ‘t Eilandje mee uitbouwen was voor mij een bijkomende gelegenheid om bij te scholen, want ook al kan ik koken, het is toch anders wanneer je in een echte keuken staat met specifieke recepten. Je moet letten op de hygiëne, op de verhoudingen, de bereidingstemperaturen van de voedingswaren. Het vergt best veel organisatie. Alleszins, nadat we alle recepten hebben uitgetest, kan ik garanderen dat de smaak op punt staat! Ik hoop dat andere mensen overtuigd zijn en ‘t Eten gaan kopen, zodat we mensen aan de slag kunnen helpen.
Luxène, 24 jaar oud
Zes jaar geleden ben ik mijn echtgenoot verloren aan kanker. Mijn leven stortte in, als een gebouw. Tot dan was ik huisvrouw. Ik had nooit uit huis gewerkt, en had ook mijn middelbare school nooit afgewerkt. Van de ene dag op de andere kwam alles op mijn schouders terecht: zorgen voor brood op de plank, en thuis zijn voor mijn kinderen. Het was behoorlijk hard om in die omstandigheden een job te vinden. Daarvoor kookte ik gewoon uit noodzaak. Maar hier heb ik een passie ontdekt. Om ‘t Eten klaar te maken, moet het recept zeer strikt worden gevolgd, moeten de hoeveelheden voor elk ingrediënt uitgeteld worden, moet alles precies zijn, om te zorgen dat de smaak steeds exact hetzelfde is. Het is de moeite waard, want het resultaat is ongelooflijk, vooral de tapenade met champignons en humus, wat mijn persoonlijke favorieten zijn! Ik ben ervan overtuigd dat deze ervaring andere deuren voor me zal openen. Verder zou ik me graag specialiseren in banketbakkerij, en misschien zelfs mijn eigen café openen. Ondertussen doet het me alvast veel deugd om te weten dat de ervaring die ik opdoe door ‘t Eten te maken, ook dient om andere mensen te helpen.
Rahma, 43 jaar oud
Na een moeilijke kindertijd in een moeilijke gezinssituatie, ben ik op mijn 15 gestopt met school. In de jaren die daarop volgden, ben ik op de werkvloer opgeleid tot marmerbewerker. Ik heb altijd gewerkt. In 2007 ben ik ingegaan op een jobaanbieding in de VS, maar dat is uiteindelijk op niets uitgedraaid. Toen ik enkele maanden later terugkwam, was ik alles kwijt. Ik had geen woning en geen geld. Ik heb een plaats gevonden in een opvanghuis. Het was de eerste keer ik ooit in zo’n kwetsbare situatie terecht kwam. Kort daarna heb ik het opvanghuis van ‘t Eilandje leren kennen. Ik werd er aangeworven om in het weekeinde in de keuken te werken. Ik dacht er een maand te blijven, maar uiteindelijk ben ik er 10 jaar gebleven. Aanvankelijk had ik wat basiskennis koken, zonder meer. Dankzij ‘t Eilandje werd ik opgeleid en begeleid. Ik heb alle soorten verse groenten leren bereiden, om zeer strikte hygiëneregels na te leven, om het keukengerei en de voedingswaren strak te organiseren. Twee jaar geleden werd ik als chef aangeworven in een ander sociaal restaurant. Nu heb ik een contract van onbepaalde duur. Zover zou ik nooit geraakt zijn zonder de dingen die ik bij ‘t Eilandje had geleerd.
Eldy, 58 jaar oud
Toen ik anderhalf jaar geleden in het dagopvanghuis van ‘t Eilandje begon te werken, ging ik door een moeilijke periode. Mijn dochter was net haar job verloren, en ik vond geen werk omwille van mijn astma. Toch moesten we iéts vinden om geld te verdienen, om de huishuur te betalen en eten te kopen. Dit contract was een droom. In de eerste plaats omdat koken in mijn bloed zit, en verder omdat ik meteen verliefd werd op de plaats. Toen men me heeft aangeboden om deel uit te maken van het project, heb ik dat aanbod meteen aanvaard. Ik ben er dol op nieuwe recepten uit te proberen, met ingrediënten te spelen. Ik ontdek voortdurende nieuwe dingen over de bewaring, de versnijding, de hygiëne of de garing van voedingswaren. Ik ben blij te zien dat het project eindelijk de wind in de zeilen krijgt, want dat gaat andere mensen die in een moeilijke situatie zitten, kunnen helpen om eruit te raken.
Irineth, 53 ans
